Raj niespodziewany

Płacze gorzko dziś Piotr Święty
Widząc tłum przed bramą raju
Piotr – opoka, dziś przejęty
Żalem wielkim. Nie w zwyczaju

Ma on płakać, kiedy nowych
Co przybyli -widzi gości,
Przed te wrota, które bramą
Są do wiecznej szczęśliwości

Na dziecinne twarze patrzy
Łzy i krew - zaschnięte na nich
Wielkie, przerażone oczy
W nich „dlaczego?” jest pytanie

Tam, na ziemi, pozostało
Stokroć więcej serc bolących
Matki z żalu oszalałe
Twarze kryją w dłoniach drżących

Od zabawy oderwane
Od zabawy, od nauki
Stoją dziś przed raju bramą
Siostry, bracia, dzieci, wnuki

Już w niebiańskim magazynie
Brak skrzydeł w rozmiarach małych
Wiele, wiele czasu minie
Nim się te zagoją rany

Piotr na Pana wzrok podnosi
Bowiem w wielkiej jest rozpaczy
I łzę widząc gorzką pyta
„Panie Boże, Ty też płaczesz?”

autor

yanzem

Napisany: 2004-09-08 Dodano: 2004-09-08 20:22:34

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 57

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie