realiści miewają widzenia

mówią kobieto bujasz w obłokach
i górnolotnie lewitujesz
a ja po ziemi twardo stąpam
że aż czasami nóg nie czuję

wtedy nalewam w miskę wodę
zamaczam stopy w bocheńskiej soli
i przez przypadek mimochodem
widzę fantazje w zwykłej kropli

jak w szklanej kuli czarodziejka
oglądam losy innych ludzi
przecieram oczy dziw nie wierzę
a woda w misce już się studzi

tak mnie wciągają te obrazy
ręcznikiem sprawnie suszę nogi
tym który lubię w żółte pasy
silan roztacza zapach błogi

i wciąga mnie w klimaty łąki
jakieś motyle ptaki trele
papier regina też w stokrotki
po ścianie się kwiatami ściele

zużyty ręcznik pragmatycznie
ląduje bęc do brudownika
a pejzaż jak uparty osioł
i tak sprzed oczu mi nie znika

wkładam pończochę samonośkę
starym zwyczajem dziwy mi prawi
że jest utkana przez pająki
i myślę wściekła a niech to diabli

chyba się zdrzemnę i odpocznę
od majaczących wkoło cudów
a co się przyśni jutro opowiem
jeśli lubicie ziewać z nudów

autor

grusz-ela

Napisany: 2006-10-28 Dodano: 2006-10-29 00:15:20

Ten wiersz przeczytano 676 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie