Realność

***

To czym oddycham...
To czym płonę...
Zabija mnie...
REALNOŚĆ.
Bez słów i zbędnych wyjaśnień.
Kroczy za mną bezszelestnie
jak doskonały morderca polujący na swą ofiarę.
Z każdym dniem dusza mnie woła,
by uchronić,
lecz nie może odgadnąć mojego imienia...
Ja też go nie znam.
Na przednim siedzeniu marzeń
wpatrzona w błyski gwiazd,
uciekam w ramiona tymczasowości...
Bez skrupułów,
na amen zakotwiczona w bezładzie.
I czekam,
i myślę,
i marzę,
i chcę...
Wierzę, wierzę, wierzę.
A realność zabija mnie...
Zabija mnie poranną kawą,
promieniem słońca,
codzienną gazetą,
tuszem do rzęs
i miłością...
Powoli...
Do czasu gdy ucieknę w abstrakcję,
grzeszną jak noc...

***

autor

breeze

Dodano: 2006-06-30 22:50:58

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie