Rekwiem

śmierć bliskiej osoby jest najgorsze zwłaszcza kiedy jest to śmierć niespodziewana

Deszcz leje się strumieniami z nieba,
a ja stoję tu nad tobą,
i patrzę na to co było,
a czego już nigdy nie będzie.

A ja stoję sam pośród
setek nie ruchomych ciał.
Nieruchomych twarzy i oczu.
Nieruchomych serc.
Napełniających smutkiem, żalem i cierpieniem.
A krople deszczu spadają tak głośno,
wydając odgłosy jakby
miliony ludzi umierało właśnie
tu i teraz.

A ja sam jeden stoję
nie krzyczę, nie wołam o pomoc
dla nich, dla siebie bo czuję,
że umieram powolną, długa
i męczącą śmiercią.
A moje ciało trawi
nie ból i choroba lecz żal
że to Ty a nie ja.

autor

gregorius99

Napisany: 2006-11-18 Dodano: 2006-11-18 19:57:22

Ten wiersz przeczytano 404 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie