Reqiem dla straconej miłości

Wszystkim którzy wierzą że istnieje prawdziwa miłość aż po grób...

Kochanie ja umieram
Tak powiedział
Zwyczajnie
Prosto
I dosadnie


Poczułam się
Jakby ktoś uderzył
Mnie w twarz


Nie to niemożliwe
Myślałam gorączkowo
To przecież nieprawda


Łzy napłynęły
Mi do oczu


Chciałam nic
Nie czuć
Nie myśleć
Nie analizować


Czułam że
Zatracam się
W nicości


Moja rozpacz
Nie zna granic
Nic się dla mnie
Nie liczy


Tylko on
On który niedługo
Mnie zostawi


Na zawsze


Nigdy go już
Nie zobaczę
Nigdy go już
Nie przytulę


Nigdy już
Nie ujrzę
Jego uśmiechu


Nie tak miało
Wyglądać nasze
Wspólne życie


Nie tak szybko
Miało się skończyć


Teraz nic mi
Już nie zostanie
Płacz dławi
Mi gardło


Kochanie nie płacz
Będę zawsze z tobą
Tak powiedział
Z uśmiechem na twarzy


A ja myślałam
Że serce pęknie mi
Z bólu


W końcu
Nadszedł ten czas
Czas kiedy
Mnie zostawił


Samą na pastwę nieprzewidywalnego losu


Patrzę na trumnę
I czuję
Jak ból rozrywa
Mi serce
Czuję
Jak zatracam się
W otchłani
Rozpaczy żalu i nienawiści
Do świata
I samej siebie


Jak ja teraz
Mam żyć
Jak mam żyć
Kiedy jego
Już przy mnie
Nie ma


Ból minął
Czas
Zaleczył rany


Z nadzieją
Wyglądam przyszłości


Zrozumiałam odwieczną
Zasadę tego świata
Ktoś musi umrzeć
Aby ktoś mógł się
Narodzić


Ja
Zaczęłam życie
Od nowa

autor

dotka

Dodano: 2006-08-27 21:26:49

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie