Rewolucja
Powstanie z betonu
Lud nasz ciemiężony
I na barykadach
Zawisną sztandary
Ruszymy do boju
Z pieśnią o pokoju
Wyprężoną piersią
Zwróconą ku niebu
Przekuwać będziemy
Słowa na topory
Na zamiary czyny
Umysły na sztorc
Powstanie z betonu
Lud nasz ciemiężony
Gdy kajdan łańcuchy
Zerwiemy u stóp
Nie będziem brać jeńców
Nie taki nasz cel
Bóg Honor Ojczyzna
To serc naszych treść
Więc skruszmy kajdany
I wyruszmy w bój
O pokój i wolność
Sprawiedliwy kraj
autor
titelitury
Dodano: 2015-07-27 17:02:19
Ten wiersz przeczytano 412 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Refleksja wojenna i pokojowa.Co wybierzemy?.Pozdrawiam
Chyba trudno będzie wywalczyć ową sprawiedliwość:)
Pozdrawiam:)
Śpiewasz o pokoju lecz pragniesz wojny, wojny
totalnej. Takie wojny przynoszą niewolę lub śmierć i
zniszczenie. Tak, to realna część dzisiejszego świata
ludzi.
Do boju!