Rocznica powstania Radia
Radio, dla mnie jest częścią rodziny,
Zawsze traktowane za realną osobę.
Chociaż z nim pogadać, to nie mogę,
Dziś, uroczyście potraktuję imieniny!
Treść okolicznościowego wiersza
Oznajmia, że jedynka jako pierwsza.
Stała się dla mnie najważniejsza,
Bo,
ona zawsze, była donioślejsza!
Osiemdziesiąt lat Radia Polskiego,
Stała się historią dnia dzisiejszego.
Poniżej przedstawię; widzenie tego
Z
perspektywy, życia rodzinnego.
W
rodzinie, odbieranie pr. Pierwszego
Na
podstawie, odruchu warunkowego.
Na
przykład: to linka skali się urwała,
Która, tam się zatrzymała i pozostała.
W
pamięci, ten charakterystyczny głos
Spikerów, oznajmiający – to jest
coś!
Co
mi brzmi, tak bardzo znajomego?
Podobne do głosu z grona rodzinnego.
Praktycznie jego słucham, całą dobę,
Bez
przerwy na sen, czy też pogodę?
Często większość, ważnych informacji
Otrzymuję z tej, także radiowej stacji.
Kiedy Radio miało, około 10 lat?
Ja,
pojawiłem się na ten świat!
Od
tej chwili, mi stale towarzyszy.
I o
dziwo! Sobie dobrze „dyszy”
Ostatnio nabyte jego konkurenci:
Telewizja, komputer itp. W sprzęcie
Zmieniają, tę radiową lokalizację
Do
kuchni – gdzie jadam kolację?
Jedynko; cztery piąte Wieku przeżyłaś,
W
czasie tym, mnie wiele nauczyłaś?
Dziś, twoja rocznica osiemdziesiątych
lat,
Czeka wspaniałych, kolejnych miłych dat.
Masz
po latach, tyle ciekawych wspomnień,
Ale
one, umykają prawie, co dzień?
W
sercu moim pozostaną momenty;
Które utworzyły, trwałe i solidne
fundamenty.
13.06.2005 r.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.