RÓŻA I DWA MIECZE

otulony chłodem cmentarnej kaplicy
gdzie jedyna świeca której płomień krzyczy
zdrętwiałe kolana zaplecione palce
nagich myśli miecze wyszczerbiłeś starcze

dziś odnajdziesz płatki zaginionej róży
wiedzą to wokoło widzowie ponurzy
spuścili kaptury otoczyli kręgiem
wydarli rzemieniem na twej piersi pręgę

teraz płomień świecy stał się pąkiem kwiatu
odszedłeś spokojny drogą do zaświatów
na kamiennej płycie róża i dwa miecze
zamiast epitafium odciśnięta pieczęć

autor

Sfinx

Dodano: 2008-11-08 08:56:40

Ten wiersz przeczytano 1200 razy

Oddanych głosów: 44

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie