Róża i Uzdrowiciel

Róża, róża w rozkwicie
Płacze płatki obficie roniąc.
Nie płacz! Idzie Uzdrowiciel,
Obetrze łzy własną dłonią.

W sercu pusto, ubożuchno,
Już prawie wysechł życia zdrój:
Miłość za miłość, ufność za ufność,
Czyż nie tak, Jezu mój!

Co robić, dokąd się udać,
Jak stać się mądrzejszym?
Nie zdradzić Cię jak Judasz,
Iść z Tobą jak Cyrenejczyk!

Nie robię nic, czekam na cud,
Na Twoje ciche przyjście,
Zaspokoić pierwszy głód,
A jakie mam inne wyjście!

Czekam na Chleb żywota;
Ponad wszelkie lekarstwa,
Otworzy do nieba wrota,
Uleczy z niedowiarstwa.

Róża, róża w rozkwicie
Szczęśliwa, płomienna stoi.
Przyszedł boski Zbawiciel,
Uleczył, nakarmił, napoił.

autor

Weno

Napisany: 2015-03-07 Dodano: 2015-03-07 17:33:10

Ten wiersz przeczytano 1002 razy

Oddanych głosów: 21

Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie