Rozbitek

Dla Kingi

Samotność – człowiek się jej uczy,
Samotność – człowiek się w niej pogrąża,
Samotność – ona w swym cierpieniu ukojenie daje.
Skrywasz się przed światem…
Chowasz się, aby nikt Cię nie widział?
Nie- aby nikt nie dostrzegł Twych problemów i bólu.
Nie chcąc ich ujawniać i siebie skrywasz,
Lecz gdy spotkasz kogoś,
Kto czuje to samo…
Bezwiednie błagasz go o pomoc,
Niczym rozbitek na wielkim oceanie strachu,
Gdy w swej malutkiej tratwie
Miotany jest przez Świata żywioły –
- życie…
Wiem co czujesz,
Wiem, że się boisz,
Lecz ja sam przed krzywdą Świata uciekam
I krzywdy Ci nie zadam.
Już nie jesteś sama!
Gdy się śmiejesz
- moje serce radością się wypełnia,
Gdy się przewrócisz na krętej drodze życia
- podam Ci dłoń i wytrę łzy;
Bo chcę Cię Kochać
W chwilach dobrych i złych…
Tylko… czy Ty kiedyś pokochasz i mnie
Czy kiedyś wtulona we mnie
Wyszepczesz…
Jestem Szczęśliwa, dziękuję Ci…?

autor

fAcet_07

Napisany: 2010-11-29 Dodano: 2010-11-29 22:40:23

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie