Rozdzieleni...

Wiedzieli, że bedą razem do końca swoich dni...
Ona rozumiała jego, on o niej ciągle snił...
Nie mogło im być lepiej, cieszył ich każdy dzień;
Któregoś dnia zły telefon przerwał kolejny sen;
To, co wtedy usłyszał zniszczyło jego świat...
Nic nie było jak dawniej, nie było tak, jak w snach...
Spojrzał w jej zimne oczy, już ostatni raz;
Podarował pierścionek, który dawno miał dać;
Zamknął ciężkie wieko, patrzył, jak spada w dół...
Rzucił garstkę ziemi, rzekł:"Jestem tylko twój".
I mimo, iż jej nie widział, to czuł ją w sercu swym,
Codziennie ją odwiedza, przynosi kwiaty i znicz...
I chociaż ma już lat sporo, to w sercu wciąż ten żar;
I nie zapomni jej nigdy; bo miłość poteżniejsza niż świat...

autor

olcia-wwy

Napisany: 2006-06-18 Dodano: 2006-06-18 16:33:25

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie