rozgrzeszyłam ...))
rozgrzeszyłam
ciebie siebie nas dwoje
z miłości ulotnej
jak babie lato
jak maj
co przeminął bezpowrotnie
jeszcze się nie wyciszyły
rozterki serca
co to przed rozumem
mądrzejsze jest i basta
rozgrzeszyłam
twoje swoje nasze słowa
co czasem mocniej
bolały jak policzek
gdzie zaplątane
mimochodem słowo kocham
pustką zaświeciło i goryczą
rozgrzeszyłam
ciebie siebie nas dwoje
za milczenie
co w chwilach ważnych
złotem bywa
dzisiaj takim oszukanym
bo ktoś kto
przyjacielem moim
się nazywa
nie może być zakłamany
wybaczyłam
tobie a sobie najbardziej
grzech tego kochania
bo jak tu stawić
czoło codzienności
bez wybaczania
"Polisia"
8.10.2016...Laudenbach
autor
Polisia
Dodano: 2016-10-09 07:59:37
Ten wiersz przeczytano 521 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Pozdrawiam serdecznie wpisującch czytających ,,,,
Bardzo ładny wiersz pozdrawiam
Wybaczać trzeba,ja jeszcze nie zdobyłam się na to by
mu wybaczyć
Miłego dnia
Ładnie, z dobrą puentą:)
Wybaczać też trzeba umieć.
Wybaczanie jest sztuką.
Miłej niedzieli Polisiu, pozdrawiam paa
Dobrze zrobiłaś
Podoba się. :-)
Pozdrawiam
to nie tylko rozgrzeszenie to motto życiowe lub 11
przykazanie wybaczaj codziennie na nowo ... +++
Przemyślany i pięknie napisany
tekst z bardzo dobrą życiową
puentą.
Miłej niedzieli:}
Mi też bardzo się podoba!
Pozdrawiam :)
Pięknie i mądrze!
Pięknie Polisiu!!!
Jakze wazne przeslanie!
Pozdrawiam:)
Bardzo ciekawie napisany wiersz.Podoba mi się
bardzo.Pozdrawiam.