Rozkoszne spotkanie

Gdy zrywałem raz malinkę,
Zobaczyłem tam dziewczynkę
Włosy miała jasne blond
I zwiedzała dziwny ląd

Wnet podszedłem do niej skrycie
By pokochać ją nad życie
Wyciągnąłem do niej dłoń
A tuż za nią stanął słoń

Bez namysłu – ma zaleta
Wystrzeliłem jak rakieta
Potem się zorientowałem
Że uciekać nie musiałem

Więc podszedłem tak niewinnie
Wyglądało tak dziecinnie
Że kobieta się zaśmiała
I cudowny uśmiech miała

Z dżungli była to dziewica
Spoglądałem na jej lica
Oczy piękne i radosne
A me myśli tak żałosne

Nie wiedziałem co uczynić
Aby później się nie winić
Za to czego nie zrobiłem
I, że sobie nie radziłem

Byłem już tak zaślepiony
I tą dziewką zauroczony
Polubiła mnie też ona
Była we mnie już wtulona

Podnosiła mnie na duchu
Motyl siedział jej na uchu
Napięcie ciągle wzrastało
W niepewności się siedziało

Obmyślałem to dokładnie
Że jej powiem tak dosadnie
A, że serce mnie katuje
Zapytałem ją co czuje?

Ona na to – „mój kochany”
Bardzo szybko tu poznany
Nie ma czasu na głupoty
Gdyż cudowne Twe zaloty

***

autor

On312

Napisany: 2006-09-14 Dodano: 2007-02-23 15:16:34

Ten wiersz przeczytano 661 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie