rozmowa

Och ty różo zniewolona lilii zapachem
Przecudny promyku tkwiący w błękitnej toni
Przyrody muzyko grana symfonii rozmachem
Złota poświato która nigdy od ciebie nie stroni

Ktoś powiedział ze widok ujmuje mu płuc
Krzyknął byś co ranka wlewała w niego życie
By to co uciekło odnaleźć znów móc
Wydrzeć głos zatuszowany w tej kartce skrycie

I tajemnica stała się większą zagadką
Nie chcąc ponownie uczucie rozdwoić
Byś nie była niepewności moją matką
A twój oddech z jego westchnieniem spoić

Podrzuciłem treść zmagań gdzieś tam
Łowiąc spłowiałe nuty znalazłem drogę
I choć sens tej zawiłości znam
Szczegółów rozmowy zrozumieć nie mogę

autor

nicość

Napisany: 2005-07-21 Dodano: 2005-07-21 02:58:54

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie