Rozmowa

Pytasz człowieku - co nazywam szczęściem,
skąd mimo przeszkód pogodne spojrzenie,
jak znaleźć spokój, kiedy życie biegnie
w bezsens, na oślep, wciąż nie tak jak chcemy.

Gdzie spojrzeć nędza, zło jak chwast się pleni,
w mediach aż huczy, czarnowidztwo górą,
zniszczą nas wojny albo epidemie...
A ja na przekór, z nadzieją na jutro

uśmiechem witam każdą dobrą chwilę,
nie mów, że nie ma takich, że świat podły.
Ta woda, co ją ciurkiem w telewizji
leją, zatruwa... Nie lepiej zapomnieć?

Wierzę... Znów w słowo wchodzisz - nie ma Boga,
bo gdyby istniał, byłoby inaczej...
Każdy z nas zwątpić może gdzieś po drodze,
nie mam zamiaru nikogo nawracać.

Chcesz odpowiedzi? Sekret tkwi w spokoju,
akceptowaniu niewygód i zgryzot,
których czasami nie da się przeskoczyć,
w kochaniu życia za i mimo wszystko.

https://www.youtube.com/watch?v=UAZ1Cg1OvqI

autor

Turkusowa Anna

Napisany: 2016-02-17 Dodano: 2016-02-17 13:36:21

Ten wiersz przeczytano 3941 razy

Oddanych głosów: 55

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie