Rozmowa z Bogiem II

To jest tylko fragment z większej całości.

…..................

Bóg
…..............................
….....

Prostak
Więc że mi powiedz co mam tu czynić
Kogo pochwalić a kogo winić

Bóg
Ja cię na razie tu światłem czynie
Zaś kogo zechcę to sam obwinie
Będziesz ty światłem zapalającym
I ze snu śpiących tutaj budzącym

Prostak
Więc proszę daj mi światło na drogę
Bo czyż sam ujrzeć cokolwiek mogę?

Bóg
Przecież Ja dawno już powiedziałem
I dawno ludziom światło swe dałem
Lecz oni gaszą światło to w złości
Tak jakby chcieli żyć tu w ciemności
Lecz ty posłuchaj co mówią święci
Resztę masz w sercu lub w swej pamięci
Więc daj to światło które jest w tobie
Wówczas zasłużysz ty światło sobie

Prostak
Jeśli jak mówisz jest światło we mnie
To czemu nadal widzę ja ciemnie?

Bóg
Ty jesteś ślepy lecz sercem widzisz
Więc teologa nawet zawstydzisz

Prostak
Lecz czy tu znajdzie marna ma głowa
Twe wiekuiste i jasne słowa
I czy myśl będzie dość piorunową
Kiedy ją rzucę tu swoją mową?

Bóg
Ty nie zagaśniesz dla ludu licem
Bo w swoim sercu jesteś szlachcicem
Więc nie zagaśniesz jako ta szlachta
Której to sztandar podarta płachta

Prostak
….................................
….................................... ..
….................................

autor

Arksi

Dodano: 2009-08-13 11:11:16

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie