Rozmowy niedokończone / erekcjato

Jeśli zdarzą się niedopracowania - wybaczcie:) Chciałem przed świętami popełnić jeszcze jeden tekst, a czas się kurczy i kurczy ;)

Odwiedzasz mnie znowu,
jak zwykle na smutno.
Przyjmę cię, a bywam
osobą nieufną.

Stosy myśli krążą,
nie każdy by słuchał
(jedynie psycholog,
w sumie niezła fucha).

I krzyczę, wyklinam
w swojej beznadziei.
Nie chcę, żeby inni
przeze mnie cierpieli!

Cóż, podły charakter
(choć źle się z tym czuję)
daje znać o sobie,
zawsze bierze górę.

Dziękuję, że jesteś.
To moje wyznanie:
pragnę rozgrzeszenia,
chyba czas już na nie.

I co? Nic nowego?
Przytakiwać będziesz?
Taka ma być przyjaźń?
Dzisiaj to nie przejdzie.

Sama twa obecność
marną jest pociechą,
a więc rozkazuję:
odpowiedz mi...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
echo.

autor

ReZaratustra

Napisany: 2016-12-19 Dodano: 2016-12-19 20:04:39

Ten wiersz przeczytano 1223 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie