Różowe okulary

Miałam już nie dedykować Kubie wierszy... Ale teraz nie moge inaczej... Zrozumiecie jak przeczytacie...

Był letni dzionek, słoneczko świeciło,
ale mi smutno tak jakoś było...

Trudne chwile wtedy przeżywałam
i nikogo bliskiego przy sobie nie miałam.

I właśnie wtedy Ciebie poznałam,
długo i szczerze z Tobą rozmawiałam.

Później kupiłeś mi różowe okulary,
po tym świat nie był już taki smutny i szary!

Wstąpiły we mnie nowe siły,
każdy człowiek wydawał mi się dobry i miły.

Tak często się uśmiechałam!
Czasem z radości sobie śpiewałam!

Lecz potem stało się coś, co nie powinno się zdarzyć...
bo zaczęłam o Tobie... poprostu marzyć...

Ja się w Tobie zakochałam...
chociaż naprawdę tego nie chciałam...

Odrzucenia się bałam...
i odrzucona zostałam...

Odszedłeś... tylko okulary zostały,
lecz straciły cały ten czar, który miały.

I zrozumiałam, że to nie świat stał się piękniejszy na chwilę,
bo piękno świata zależy tylko od tego co się czuje i jak się żyje...

Ty nie okularami lecz sobą to sprawiłeś,
że mnie na momencik szczęsliwą uczyniłeś.

I chociaż teraz złe dni powróciły,
to godziny spędzone z Tobą mi oczy otworzyły.

Choć wiem, że brutalnie mnie zostawiłeś...
to przecież na lepsze mnie odmieniłeś!

A miłość ma to do tego,
że wcale nie pamięta złego!

Dziękuję za dobro, którym mnie obdarzyłeś,
za to że w życiu moim się pojawiłeś...

Korzystając z okazji życzę Danielkowi wszystkiego najlepszego z okazji urodzin raz jeszcze!

autor

Aguś-Nisia

Napisany: 2006-07-27 Dodano: 2006-08-05 14:33:55

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie