* * * ROZPACZ MATKI * * *

Te słowa do Ciebie LIEBE, moja przyjaciółko wirtualna, kieruję Tej... która dla niego, taka najczulszą Matką była Przez lata jego hołubiła... teraz na zawsze straciła

Dałaś mu z siebie życie... piersią własną karmiłaś
Jego narodziny... najwyższe szczęście przeżyłaś
To ciche jego gaworzenie rozkoszą dla Ciebie było
A nawet jak zaczął mówić... nic się nie zmieniło

Przy jego poczęciu wiązałaś z nim wielkie nadzieje
Że, kiedy dorośnie... dla niego cały świat oszaleje
Potem wyrastał, pod Twoim bacznym spojrzeniem
Dojrzałaś, że w nim to, co jest Twym marzeniem

Przez lata się starałaś, swymi dłońmi kształtowałaś
By był dobrym człowiekiem bardzo tego chciałaś
Udało się Tobie w niego włożyć... zaszczep winorośli
Rozwinęłaś w nim szlachetność od lat młodości

Chciałaś nim oczy nacieszyć, kiedy Twój włos zsiwieje
Niestety, po jednym skinieniu dłoni znikły nadzieje
Biała Pani stanęła na drodze, którą podążał przez życie
Podeszła go niespodziewanie... znienacka... skrycie

Zabrała młode jego życie... na Ciebie wcale nie zważała
Najmniejszej szansy przeżycia, ona jemu nie dała
Zabrała Tobie jego, Ciebie z wielkim bólem pozostawiła
Dla niego swe życie wygrałaś... a ona nie doceniła

Dzisiaj, w poświęconej ziemi, jego ciało Tyś cicho złożyła Wyrosła pośród wielu, następna ludzka mogiła Opuścił on ziemski padół... przeniósł się w inne już światy Nieznane nam jego losy... Eden, czy kazamaty Wiem, że serce Matki nigdy nie zapomni dziecka swojego Wiem także, że miałaś nie tylko jego jedynego Lecz też wiem, ze wielki ból rozrywa w strzępy serce Twoje Nie uśmierzą jego, współczujące Ci słowa moje napisany Warszawa, dnia 31.03.2007r.

autor

HERMES

Dodano: 2007-04-01 00:03:39

Ten wiersz przeczytano 1051 razy

Oddanych głosów: 55

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie