Rozstanie

Kroki odbijają się głucho
w zalanym smutkiem lesie,
ścieżka szlocha cichutko,
piasek niczym łzy odlatuje w powietrzu,
a rośliny więdną przy drodze ze współczucia.
Obracasz się po raz ostatni z nadzieją,
lecz on podnosi tylko dłoń na pożegnanie.
Pragniesz zapomnieć o wszystkich wspólnych chwilach,
nie chcesz już go znać,
odchodzisz, znikając za zakrętem,
oszukując się
udowadniasz, że nigdy nie istnieliście,
że on jest ci obojętny,
nie interesuje cię ani trochę,
nie znaliście się.
Liście szepcą ci do ucha:
„to już koniec”,
a ty nie chcesz to uwierzyć.
Pragniesz nie myśleć o tym,
że nie zobaczysz go już nigdy.
Zamykasz drzwi tej nieudanej miłości,
zrezygnowana, pogrążona we wspomnieniach.

autor

justytna

Dodano: 2006-12-10 19:07:39

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie