Rozterki. ,, Vanitas vanitatum...

Do wszystkich, którzy czasem nie widzą sensu życia...

Jak bezbronne dziecko,
zgubione twe myśli,
jak mucha w pajęczynie
-szeleści, dłużej nie możesz...

Jak owca otoczona przez
watahę wilków-zgubiona!
Nie masz sił do życia,
ale masz nadzieję,
ze Bóg Cię wesprze.

Szukasz ratunku,
nikt Cię nie słyszy,
krzyk Twego wołania
ginie w głuchej ciszy.

Nie wiesz wtedy,
co zrobić, nawet myśleć
już nie możesz,
zrozpaczony siedzisz,
o ile nie płaczesz...

Umysł Twój pełen obłędu,
Ty tego nie widzisz;
jeśli ktos poda Ci
pomocną dłoń,
to masz bracie
wielkie szczęście,
bo znalazłeś na
melancholię dość
dobrą broń.

Jeśli nie..., chyba
wkrótce umrzesz,
ale tak jak...Werter,
zginiesz z własnej ręki...

I tak będzie marny Twój
koniec, człowieku-,,wielki!''

Do potencjalnych ,, Werterów"- faktycznie życie często jest bezsensowne...

autor

Matti

Napisany: 2004-12-17 Dodano: 2005-01-04 19:39:30

Ten wiersz przeczytano 1756 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie