Rozterki

Witam Was kochani i serdecznie pozdrawiam, życząc samych słonecznych dni. Pięknie dziękuję za przesympatyczne komentarze i głosiki. Dziś, trochę prozy:)



Siedziała skulona na kanapie, patrząc w telewizyjny ekran, jak w obrazek. Z godnością znosiła sceny, które doprowadzały ją do łez, a które sprawiały, że czuła się tak samotna i nikomu niepotrzebna, że aż bolało.
Na co dzień niby dobrze znosiła ten stan, a jednocześnie bywały momenty, że dawały jej się we znaki tak dotkliwie, że samotnia która ją otaczała, zamieniała się w koszmar. Wystarczyło że oglądała jakikolwiek film, gdzie mężczyzna traktował kobietę z szacunkiem i miłością, a wtedy odczuwała ogromną pustkę i niedosyt. Taki stan, potrafił jej tak doskwierać, że coraz częściej pragnęła zwykłego ludzkiego przytulenia i bliskości drugiej osoby, która zasługiwałaby na jej miłość, ciepło i oddanie. Coraz częściej wyobrażała sobie, że jest w ramionach ukochanego mężczyzny, który tuli ją i bezgranicznie kocha. Niestety, to tylko wyobraźnia, która nie ma nic wspólnego z realną rzeczywistością – już nie ma.

autor

Isia05

Napisany: 2017-10-17 Dodano: 2017-10-17 23:06:01

Ten wiersz przeczytano 775 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie