RZECZYWISTOŚĆ

idę ulicą...
mijam kobietę,
zabija smutki czerwonym winem
na ławce stracenia siedzi
przechodzę przez parku zieleń kwietniową
dwóch mężczyzn leczy kaca tanią oranżadą
i plan swój misterny obmyślają
do jakiego baru pójść wieczorem mają...
dziewczyna, lat siedemnaście...
życie z latarnią prowadzi
i czeka aż księcia z bajki napotka
i w okropnej "namiętności" z "siwym panem "
się zatapia
znów widzę dziecko samotne
na placu zabaw i wcale nie psotne
miesza starannie ciasto z piasku
siedzi i czeka
nie myśli teraz o niczym
pamięta tylko ciemną stronę domu swojego
gdy matka zatapia się w wódki odorze
aby zapomnieć o swej smutnej twarzy kolorze.

autor

oonaa

Dodano: 2008-04-01 16:24:22

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie