Rzeczywistość

Namalować obraz swej rzeczywistości.
Widniałoby na nim wiele miłości.
Kolory przeważałyby ciepłe i jasne,
Ale nie zabrakłoby ponurych czasem.
Na horyzoncie słońce gorące,
Czerwone, jasne, pomału zachodzące.
Niebo pełne błękitu, kwiatów rozkwitu,
Zielonych drzew gromada, o których wspomnieć wypada.
Jest park wśród zieleni zasłony
Otulony kwiatami z każdej strony.
Na środku parku ławeczka widniała.
Nie była sama, bo na jej ramieniu
Usiadł skowronek i pięknie śpiewał.
Jednak wśród pięknej zieleni błękitu
Brakowało najpiękniejszego pejzażu.
Dwóch ludzi, spośród których promieniuje szczęście.
I ten obraz w centralnym miejscu taki pusty bez nich.
Namalować nas razem siedzących,
Swym spojrzeniem upajających
I obraz już będzie wyglądać cudownie
I warto na niego spojrzeć ponownie.

autor

MONIAK

Napisany: 2005-03-21 Dodano: 2005-06-27 14:44:00

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie