rzeką
w rzece pełnej deszczu
złudne marzenia otulają spojrzenie
schwytane dłonie w węzeł
zatracają się w myślach
zmieniając bieg rzeki
zatapiając się w tłum
podążając śladami przeszłości
odnaleźć siebie pośród przyszłości
odzyskać wiarę w jutro
Komentarze (14)
Nadzieję trzeba mieć zawsze.
W uproszczeniu można by rzec "panta rhei, ale w Twoim
wierszu jest więcej wątków do przemyśleń.
Witaj
Czas jest jak rzeka, dobrze byłoby odnaleźć w niej
odpowiedni nurt.
Pozdrawiam
;)
Ladny i wymowny wiersz. ;)
Piękny wiersz. Pozdrawiam.
Nie traćmy nadziei...
Pozdrawiam
Za Anną:)
bardzo wymowne zakończenie.
rzeka pełna deszczu- ta metafora jest ujmująca
Też bym chciała ją odzyskać, choć od 15 października
mam jej coraz mniej,
niestety...
Pozdrawiam i życzę dobrego weekendu :)
5
Nie traćmy nadziei na lepsze jutro, bo zatracimy sens
życia. Pozdrawiam serdecznie z podobaniem, Spokojnej
nocki:)
Niezwykle metaforyczny, a zarazem ekspresyjny wiersz,
odnoszący się do zmieniającej się rzeczywistości i
wewnętrznych zmagań. Przedstawia przemiany i próby
znalezienia stabilności w zmiennym, dynamicznym
świecie. Przejście rzeki jest odniesieniem do zmian,
trudności, a także odkrywania siebie wśród tych
transformacji. Ostatnie wersy podkreślają nadzieję na
lepsze jutro i odbudowę wewnętrznej równowagi.
(+)
Cyt. "odnaleźć siebie pośród przyszłości odzyskać
wiarę w jutro".
W dzisiejszej rzeczywistości trudno jest myśleć
optymistycznie o przyszłości. Jednak mimo to zostawmy
na wszelki wypadek kruszynkę nadziei. Pozdrawiam miło
;-)