Sama samiuteńka...

Dalej więc siedzę patrząc
na unoszone przez wiatr
jesienne liście,
przeszywane słońcem.
Ten widok ukoi cierpienie
na chwilę, dając odpoczynek
rozgoryczeniu i łzom,
których już nie mam.

A Ty zostaw mnie już
i nie męcz kolejnymi myślami
nasyconymi kłamstwem.

Już nie mam sił...
Zobacz to zimny człowieku
i krocz swoją dróżką
ale z daleka ode mnie.

Chcę być sama...samiuteńka

autor

NinaLena

Napisany: 2005-10-21 Dodano: 2005-10-22 10:31:22

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie