Samokatowanie
Nikt nie policzy upadków mej duszy,
Nikomu spojrzeć w głąb świadomości ,
Brakuje miejsca dla przygodnych gości,
Tu każdy poczuje smak wielkiej głuszy.
Puste wymiary ludzkiej próżności,
Zarosły już drogi do prawdy poznania,
Widne tylko ścieżki mego katowania,
Rozrosły się trakty do samotności
Lecz nikt niech nawet się nie waży ,
Ze stałych i tych chwilowych ,
Z tych wiecznych i sekundowych ,
Radości promyki przykładać mi do twarzy
autor
Idar
Dodano: 2005-01-21 00:50:35
Ten wiersz przeczytano 512 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.