Samokrytyka
Człowiek jest omylny:)
Ja chyba pisać nie umiem,
tak mi się to wydaje,
Z rymem jest u mnie nietęgo
rytm też nie dostaje.
Zaś średniówka i ta metafora,
cóż to za dziwne stwory,
Już od samego ich brzmienia,
człowiek ze mnie chory.
Uczyli mnie coś o regułach,
mówili coś o zasadach,
A poezja przede mną nie tańczy,
nie zgina się w lansadach.
Wiersz biały mam napisać,
to dla mnie jest udręka.
Pokusić się znowu o sonet,
ot jeszcze większa męka.
Z fraszką też nie najlepiej,
bo biedna moja głowa,
Gubi w niej wszelkie myśli,
nie może znaleźć słowa.
I weźmy tak dla przykładu
wiersz sylabotoniczny,
Gdybym go chciała napisać,
nie wyszedłby śliczny.
Żeglować po oceanie słowa,
ja chyba nie potrafię,
I niedługo zapewne polegnę,
na ostrej krytyki rafie.
z przymrużeniem oka;)
Komentarze (27)
Pisz , spelniaj sie !!! pozdrawiam
do gory glowa jak widac nie jest tak zle - ekstra
napisane bardzo mi sie podoba to twoje wierszowanie:)+
fajny wesoły wiersz;) a w pisaniu i tak według mnie
najważniejsze są przekazywane emocje,nad formą owszem
zawsze można popracować,ale bez treści nie ma
wiersza!;)
Nie zrażaj się, to że jesteś świadoma trudności jest
poztywnym zjawiskiem, wszystko przyjdzie z czasem
tylko, mozolny trening może zrodzić mistrza.
Samo pisanie i przelewanie słów na papier czy też na
ekran - zdobi człowieka. Świadczy o obecności mózgu
pod jego czaszką a wesoła samokrytyka... Hm tak sobie
myślę, że powinniśmy ustalić na beju dzień
samokrytyki: np. 31 kwietnia - i wtedy każdy o sobie -
to by było. :)
Po pierwsze - Beato - pisz wiersze!
Secundo: nomen omen - błogosławiona
samokrytyka tu przedstawiona!
Tertio: BEATI PAUPERAS SPIRITU!
Nie wierz,gdy mówią; piszesz do kitu.
Bo poezja to nie sztafaż wcale akademickiej
poprawności ramy!
Poezja to wrażliwości detale,
i uczucia, które odczuwamy!
Pamiętaj,ze piszesz dla ludzi by ich
rozweselić,zabawić,by dać im uśmiech i
nadzieję.Trzymanie się sztywnych reguł często wiersze
o miłości brzmią tępo,bez serca jakbyś pisała o
tęsknocie do traktora.Pisząc ,czytając wiersze innych
samoczynnie poprawiasz styl i formę więc pisz jak
piszesz będziesz Ty zadowolona a my dostaniemy szczere
od serca słowa.
Pisz sercem, a wszystko będzie dobrze. Pozdrawiam.
Beato, bo tak chyba masz na imię, Twój wiersz ukazuje
duszę człowieka pełnego pokory i skromności. Takich
ludzi jest dzisiaj mało. Nie zatrać tej pięknej cechy,
a jak będziesz tak podchodzić do siebie jak w wierszj,
wierz, osiągniesz wiele.
Ładny i wesoły wiersz. Pozdrawiam
Co za skromność!
Bardzo sympatyczne wierszowanie więc glosuje na nie.