Samotna mogiła
wiersz pisany na kolanie po powrocie z cmentarza ...taka moja refleksja zawsze w Dniu Zmarłych zapalaliśmy świeczkę na tej mogile
Tysiące lampek
płomienie do nieba
biel i złoto chryzantem
gwar - czy tego Tam potrzeba
pamiętam z dzieciństwa
samotną mogiłę w lesie
czy jest jeszcze ktoś
kto świeczkę przyniesie
tam leży żołnierz
bez imienia - nieznany
nie wrócił do domu
czy był poszukiwany
pomyślmy w tym dniu
o samotnych zapomnianych
pomódlmy się za nich
z zadumą nad naszymi grobami
wiersz nie jest najlepiej napisany nic nie poprawiałam moich myśli
autor
karmarg
Dodano: 2013-10-31 09:16:19
Ten wiersz przeczytano 3324 razy
Oddanych głosów: 54
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (64)
magda ...nie czytałam Twojego wiersza ...taka myśl
przyszła mi bo właśnie ze swoim Tatą tam zawsze
chodziliśmy a teraz mieszkam bardzo daleko od tego
miejsca powróciły wspomnienia :-)
dziękuję za miłe słowa :-)
Pamięć jest w nas, nie pozwólmy jej umrzeć...
Ładny wiersz.
Pozdrawiam +
Kamarg- miałyśmy te same myśli w glowie i te same
emocje w sercu. Wiersz, który dzisiaj wkleilam,
napisalam 2 lata temu po powrocie z cmentarza
zasmucona zapomnianymi i zaniedbanymi
mogiłami.Pierwotny tytuł byl taki sam, jak Twoj
dzisiejszy.Pozdrawiam.
Pomódlmy się bo to jest najcenniejszy dowód pamięci.