Samotna mogiła
wiersz pisany na kolanie po powrocie z cmentarza ...taka moja refleksja zawsze w Dniu Zmarłych zapalaliśmy świeczkę na tej mogile
Tysiące lampek
płomienie do nieba
biel i złoto chryzantem
gwar - czy tego Tam potrzeba
pamiętam z dzieciństwa
samotną mogiłę w lesie
czy jest jeszcze ktoś
kto świeczkę przyniesie
tam leży żołnierz
bez imienia - nieznany
nie wrócił do domu
czy był poszukiwany
pomyślmy w tym dniu
o samotnych zapomnianych
pomódlmy się za nich
z zadumą nad naszymi grobami
wiersz nie jest najlepiej napisany nic nie poprawiałam moich myśli
Komentarze (64)
To myśli z serca.Kiedyś je oszlifujesz. Dobry temat na
te dni.
Będę pamiętała.Pozdrawiam i przytulam
"pomódlmy się za nich
z zadumą nad naszymi grobami"... tak właśnie zróbmy.
To piękny gest.
I ja pomilczę...Pozdrawiam.
Wiersz pisany sercem jest zawsze poprawny:)pozdrawiam
:)
jak ty pięknie piszesz na każdy temat .wzruszający
wiersz ! pozdrawiam
przy takich okazjach światełek postawionych na
nieznanych grobach jest dużo:)
pozdrawiam
Zadumałam się. Pomilczę
dużo mogił niewiadomego pochodzenia
ale też bardzo dużo - zapomnianych,
kiedyś przez swoich kochanych.
Ale koleje losu są zawsze różne.
Więc kiedy widzisz grób zaniedbany, chociaż znak
krzyża
- byłby wskazany
Pozdrawiam serdecznie
Popieram przeslanie wiersza, bardzo.
Pozdrawiam:)
Dużo jest takich mogił, więc się nad nimi pochylmy.
Pozdrawiam cieplutko:-)
dobre przesłanie, pomyślmy:)
czas zadumy czas nad przemijaniem
pozdrawiam serdecznie:)
,, biały krzyż nie pamięta już, kto pod nim śpi ,, -
jak śpiewają Czerwone Gitary. W tych dniach nachodzi
nas melancholia, zastanawiamy się nad życiem i jego
przemijaniem.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam.
Bardzo pożyteczne przesłanie:)Kłaniam się! ,
pozdrawiam serdecznie Karmarg:)))
Piękna zaduma w Twoim wierszu, bliska chyba każdemu.
Pozdrawiam.