Samotnosc...

Samotnosc otulila mnie swoja dlonia a
nad glowa zawisly czarne chmury z ktorych pada rzesisty deszcz...
Krople snuja droge na moich policzkach,
droge ktora ja ide ,
pusta,
mokra....
Ktora mnie nigdzie nie zaprowadzi tylko wyschnie kiedy ja otrze ciepla dlon,
pelna delikatnosci,
ktora odgoni ciemne chmury smutku i...
znow zaswieci slonce,
zakwitna kwiaty a dookola znow wszystko zacznie zyc,
jak wiosna...
otworza sie drzwi do raju ktory niestety znikl,
poprostu jej zabraklo,
tej cieplej dloni ktora niegdys byla na miom rozpalonym policzku a potem na czerwonych spragninych ustach....
Otwieram oczy...
burza...
widze,
czuje,
wiem,
ze moj las umarl i nie chce powstac,
ozyc...
zniszczone drzewa,
wypalona ziemia,
wiem i to jest dla mnie najgorsze,ze w tym raju ptak juz nie zaspiewa...

autor

Ivonella

Napisany: 2006-03-01 Dodano: 2006-07-27 12:55:59

Ten wiersz przeczytano 401 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie