Samotność...

Samotnie drzewko na polanie stało...
I swoim losem sie przejmowało...
Ze snu sie obudziło...
Nic ciekawego wokół niebyło...
Wszystko szare i ponure...
Przed sobą... czarną dzióre...
Chciało wpaść lecz posunąc sie nie mogło
Zasnęło zmęczone z myslą na lepsze jutro...
Nie mam miłości... trudno
Aż raz wósł mały krzew
Cud... bo nie było żadnych drzew
Dziwnie w drzewo sie zamieniło...
Zaprzyjaźniły sie oboje...
Wykozystywali chwile swoje...
Pokochali sie...
Z dniem coraz bardziej...
Dzióra codziennie sie zasypywała
Stwierdziła że nie chce byćona jedna, sama...
Przyjechał ktoś i wyciął to wyrośniete drzewo...
Tatmto znowu zosatało samo...
Liście na głowie pozwijało...
Wkońcu zwiędły...
Drzewo uschło..
Padło i nie wstało...
Poprostu przyjaźni i miłości mu brakowało... ;(

autor

=*...smOk!...*=

Dodano: 2005-08-28 16:49:06

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie