Samotność
Idzie miłość przez park
tak samotność jej doskwiera,
szuka bratniej duszy...
szuka przyjaciela
By ktoś ją przytulił i pogłaskał czule
wszyscy sobą są zajęci,no i tak w ogóle.
Wszystko co ma najlepsze innym oddaje,
a sama coraz bardziej samotna się staje
Czy to z definicji, czy z życia nauka
miłość sama przyjdzie do serca zapuka,
można też jej pomóc, bo jest tego warta
ale sama miłość z uczucia odarta
Tu na ławce, tam pod krzaczkiem
wszędzie życie rozkwita,
tylko miłość w samotności
z uczuciem gdzieś znika
autor
karl
Dodano: 2012-11-06 08:00:30
Ten wiersz przeczytano 426 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Podobno......Miłość nigdy nie wraca,czy jesienią czy
zimą....itd
Świetny wiersz
Tak to jest z tą miłością. Może warto czasami jej
poszukać? Ciekawie o niej. Pozdrawiam:)
Idzie przez park i spogląda
szarzyznę życia ogląda
idzie przez park i się dziwi
ludzie są smutni nie mili.
Uczucie zżarła dziś bieda
i emigracja za chlebem
czy wszędzie życie rozkwita?
W biedzie uczucie zanika.
Jurek
Ona jest tą szorstką pieśnią, co bez pamięci biczuje
naiwne spojrzenia.
dlatego nie ma co czekać, trzeba miłość brać i uciekać
:-)
Biedna miłość! nikt jej nie chce++++++
Pozdrawiam serdecznie:)
...w parku na ławeczce zimno jest miłości zaproś ją do
domu ...w cieple się rozgości....
miłość nie lubi samotniści przygarnij ją -
niech u ciebie się rozgości
pozdrawiam.
Miłość sobie poradzi w samotności,
gorzej jest z człowiekiem, gdy brak mu miłości!
Pozdrawiam!
Obdarowywanie miłością daje radość sercu. Ja to trochę
inaczej odbieram.
W ostatniej zwrotce żeby nie powtarzać czytam
tylko ona ciągle sama.
Pozdrawiam serdecznie