Samotność
Ona jak samotny kwiat istnieje wśród nas
Kwitnie pomiędzy dwoma światami ludzkich
serc
Darem jej istnienia jest ogromna miłość
Miłość dwojga serc owiana długą
samotnością
To piękny kwiat róży o przepięknej
czerwieni
Rośnie dla serca oddalonego daleko od
ogrodu
Ogrodu gdzie woda płynąca karmi jej
miłość
Lecz samotność sprawia większy ból
istnienia
Jakże ona jest straszna kaleczy serce
róży
Wspaniały czerwony kwiat więdnie traci
blask
Płatki opadają wysuszone na ziemie
A wiatr rozprasza je po świecie swoja
silą
By mogły one przywołać miłość jej życia
Komentarze (1)
Piekny wiersz