Samotność w morzu

Morska latarnia ? samotność w morzu

Serce okrętu ? miarowy jego stukot silnika, okrętu życie oznacza
Samotne noce , cisza lub wichry, .gwiezdne niebo płaszcz roztacza
Płynie okrętu łupina , kołysze nim jak kwiat na łące obok drogi
Niewidzialna smuga za okrętem, lądu nie ma, w sercach smutek srogi

Okręt, na nim załoga , ta sama od wielu ,wielu tygodni, w rejsie razem
Jest przyjaźń gdy sztorm i niebezpieczeństwo, pomocy każdy okaże
Gdy nadejdą dni zadumy, niebo błękitne , serca ryczą z tęsknoty
Za lądem, domem, bliskimi, każdy szuka zacisza, na nic nie ma ochoty

Bezkres oceanu, to jak ściana w więziennej celi
Gdzie nie spojrzysz ? tam fala, na falę się ścieli
Oczyma tęsknoty spogląda się w niebo, słońce, czy upstrzone gwiazdami
Codzienność ta sama , a tęsknoty bezmiar przed marynarzami

W pieśniach opiewa się piękno marynarskiego żywota
W pieśniach jest męstwo, cudowne krańca światy miłosna przygoda
W pieśniach nie ma nocnych wacht w strugach słonej zimnej wody
W pieśniach nie ma znoju, trudu , na malej przestrzeni - swobody

Gdy okręt w słoneczny dzień obejmie szelest ciszy
W skwarze, utrudzeni każdy na pokładzie ledwo dyszy
Czasem z zakątka kajut słyszy się łkanie męskiego głosu
Tafla bezmiaru wody wyznacza tęsknotę samotnego losu

Nostalgia wgryza się do najpiękniejszych w życiu zdarzeń
Ludzi na okręcie dotykają tęsknoty ? choroba ich okrywa
Spod powiek silnych w ramionach mocarzy
Sny koszmarne wydobywa

Życie na okręcie wodzi ich naiwnym spojrzeniem
Kluczą miedzy sobą , tak im czas upływa
Pocieszają się pięknym słowem , to ich ukojenie
Ta przestrzeń , bezmiar wokoło, chwile prawd rozmywa

Jest jak błysk , chwila, cudowne odrętwienie
Gdzieś w dali zamajaczyło światełko latarni ? to światło życia
To już nie mężczyźni, to dzieci świata , ich ziemia wita
Radość, zieleń, czarna ziemia całowana , która się nie kołysze

Serce okrętu przestaje bić w porcie u nabrzeża, już w domu
Pracowało tygodniami , wytyczając rytm , jak bicie serc wielu
Kończy się jak w pieśni śpiewanej piękno morza, są już u celu
Ocean samotny był domem okrętu, on nie powie o tym nikomu

Autor:slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2010-11-19 Dodano: 2011-06-08 08:20:19

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie