Samotność w tłumie

Samotność w tłumie
Jedna z największy chorób
Czy tak być musi ?
Ludzie jak mrówki są w ciągłym ruchu
Mijają się jeden obok drugiego
W przeciwnych kierunkach
Każdy podążą do wybranego celu
Zabiegani w pocie czoła
Biegną , chodzą , maszerują
Niektórzy życie sobie i innym rujnują
Myśli głowę zaprzątają
Chwili odpoczynku nie dają
Samotni w tłumnie
Choroba cywilizacji XXI wieku
Miłość...
Wielkie uniesienia..
Zagubione plany na przyszłość
Egoizm wywołany przez wirusa.
Choroba zakażna jak żadna inna
To straszna odmiana ta rodzinna...
Pełnoobjawowa samotność
Poszukiwanie przyjaciół w sieci komputerowej
Chociaż są obok mąż żona i dzieci...
Słowami brat rani brata
Czasu dla siebie nie mają
Nastała era zawiści i zazdrości
Pogoń za pieniądzem
Korupcja i intryga, dziś wygrywa
Mają ludzie chleb a szukają kokosów
Jak by chcieli jeszcze więcej o losu
Urażone ambicje....
Cóż trzeba dalej żyć
I tą pianę życiową bić...
A może cud się stanie ?
Tak w chorobie to ustanie
Te zwariowane postępowanie
Gdy sił zabraknie i przejrzą oczy
Prawda jak oliwa na wierzch wypłynie
W tej ostatniej nie chcianej godzinie.
Nastąpi zrozumienie i przebudzenie
A szkoda że to teraz tylko złudzenie...
Świat jest piękny kolorowy
Tylko trzeba w nim odnowy
Człowiekowi przez Boga rozum dany
Aby nie niszczył ziemskie Łany
Gdy ludzkość serca swe zmieni
To piękny świat się odmieni …
Żeby to zbyt póżno nie nastąpiło
I ciemnym pyłem naszej Ziemi nie pokryło...
Helena Grącka

autor

Helena Grącka

Napisany: 2015-02-02 Dodano: 2015-02-02 11:55:39

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie