Samotność wśród bliskich

Przyjaźń, która się kończy, tak naprawdę nigdy się nie zaczęła.

Gdy stajesz się kimś nie wartym już nic,
ciemnieje dzień, zamienia się w mrok,
wiesz już jak mało istotny jest byt,
boisz się stawiać krok, nie widzisz rąk,
które tak niedawno służyły twym troskom,
wręcz namacalna więź, której już nie możesz dotknąć,
wraz z biegiem wskazówek zanika pewność,
poznajesz wartość słów, więc nic nie mówisz,
nie pierwszy raz zatarta jedność,
nie ufasz, zostajesz sam, myśli gubisz,
szeptem żegnasz tych co zawiedli,
choć tak naprawdę mógłbyś wybaczyć,
z twarzą pokerzysty jednak gdzieś w głębi,
dobrze wiesz, że ciężko jest tracić,
nie pierwszy raz - myślisz, i nie ostatni,
nadzieję masz, że czas przyszłość odmieni,
spójrz z góry, spróbuj dostrzec jak bardzo są stratni,
przyjaciele, którzy nie potrafią docenić.

autor

nieunikalna

Napisany: 2012-04-12 Dodano: 2012-10-24 07:31:20

Ten wiersz przeczytano 801 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie