Schiza...

Zamykam oczy, bo
omdlałe powieki
ciążą mi okropnie...

Stęchłe powietrze w mojej głowie
wiruje z siłą
równą huraganowi...

Czuję piekący ból
przenikający rany
w okolicach wątłych nadgarstków...

Rozpaczliwie
szukam jakiegoś sposobu,
aby ukoić mój ból...

Macam
zimnymi dłońmi
chropowate i obślizgłe ściany,
po których mimowolnie
osuwa się moje ciało...

Drżącą dłoń
przesuwam szybko
po posadzce
i próbuję odszukać
wybawienie...

Biorę strzykawkę
i zbierając wszystkie siły, jakie mam
wstrzykuję sobie do organizmu
jakieś
"chwilowe szczęście w stanie ciekłym",
a po chwili
czuję, że jestem
w jakimś raju
i błogim świecie
-niestety
podszywanym piekłem...

Widzę światło w tunelu
i podążam za nim,
a im bliżej jego końca,
tym większy czuję
strach,
ból
i wstyd...

Gdy natykam się po drodze
na wściekłego Cerbera
tryskającego śliną z pyska,
to wiem, że
mój koniec jest bliski...

Próbuję zawrócić,
cofnąć się
i uciec od światła,
ale nie mogę,
bo moje ciało
zakorzeniło się zbyt mocno
w tym dnie,
w jakie upadłam...

Nie mam dość siły,
by się od niego odbić...

Zdaję się
na ślepy los
i czekam na to, co się wydarzy...

Może

ktoś

usłyszy

mój głos...


Czekam...


Jednak niemy krzyk odbija się tylko pustym echem od brudnych ścian...

autor

czarna_mara

Dodano: 2007-02-01 19:55:40

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie