Schizofrenia

Idę, staram się
Lecz co mam robić, gdy mój krok budzi tysiąc innych
Podążają za mną, świst oddechu na mych plecach
Wszędzie ktoś się czai
Czy to serce szybciej bije
Czy kroki coraz bliższe
Nie, zapomnij...
Prysk bańki mydlanej, dziwne znaki, złota łuna światła, szum jodły, zgryzota, dziwne znaki, obce języki, czyjeś twarze, tysiąc rąk wyciągniętych, dziwne znaki, zgrzyt, zew, zorza, ziarno, burza, dąb, apokalipsa.
A wszystko to pod mymi powiekami, za każdym razem. Czy to realia?
Nie, paranoje...
Otępienie, świat w słoiczku zamknięty.
Bezsens, marność, bezsiła
Sztuczne współczucie
Chichoty
Lecz oto Ty
Widzę głos Twój, ma barwę słońca, dotykam Twych słów ostrożnie
Słyszę Twe włosy, oczy
Czuję Twe myśli,
one pachną malinami
Kocham Cię
ale... mogę o tym zapomnieć...
Zdrada?
Nie, schizofrenia...

autor

rastus

Napisany: 2006-11-18 Dodano: 2007-01-19 21:11:26

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie