ścieżka
https://www.youtube.com/watch?v=aNzCDt2eidg
zamyka oczy
ciemność
potem błysk...
pojawia się
tęsknota
zaczyna
od wzruszeń
chłód w głowie
świdruje
ból narasta
pęcznieje
ogarnia
niemoc
odejdź!
po ścieżce
stromej
pod górę
pod górę
gdzieś świat
tam na dole
autor
obywatel69
Dodano: 2015-09-11 11:25:47
Ten wiersz przeczytano 1608 razy
Oddanych głosów: 38
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (57)
Może pomilczę
Pozdrawiam serdecznie
Sebastianie bardzo smutno u Ciebie :(
Pewnie tak to wyglada ...kazdy musi sie z tym zmierzyc
...napisz cos weselszego ..proszeeeeeee...
Każdy z nas kroczy taka ścieżką coraz wyżej i wyżej do
niebieskiej krainy. Piękny wiersz pomimo smutnego
tematu. Serdeczności.
Świetny.Pozdrawiam.
a bo tak...
Sebastian, dlaczego tak smutno?
byleby ta ścieżka nie była za bardzo pochyła do nieba
miłego dnia:)
ścieżyną górską wędrówka prosto do nieba,pozdrawiam
cieplutko miłego dnia:-)
wiem, ale to tylko imagination :) dzięki :)
Smutno dzisiaj u Ciebie :)
Echhh, chciałabym móc w takich chwilach być (komuś)
podporą, ale czasem trzeba odpuścić :) wiesz co nam na
myśli, ładny smutek.