SEN

Na łąkach Morfeusza, w wyśnionym przez się niebie
prócz ciszy nie mając okrycia
jak rzeźba piękni,Aniołom podobni
słuchali swoich serc bicia

Tak On w niej jak w nim Ona
miłość prawdziwą zobaczył
Bo plan dla nich Bóg napisawszy
uczuciem obdarzyć ich raczył

Lecz każda cisza przedsionkiem burzy
i dla nich los próbę szykuje
okrutny jest los każdego z kochanków
gdy zło moc ich uczuć poczuje

W arkadię ich uczuć się wkradłszy
jak szpieg co się z wojną kojarzy
by wojnę w ich duszach rozpocząć
i zgasić co się w nich żarzy

Najpierw zło w uczucie jego
zdradziecki podmuch posyła
pochylił się płomień lecz nie zgasł
tak silna jego uczuć jest siła

Rażone porażką siły swe zebrawszy
wiatr złością na niego wzmocniony
kieruje w słabszą jak sądzi osobę
w osobę przyszłej jego żony

lecz także i tutaj leżąc już niemal
płomień jej uczuć powstaje
nie mogąc porażki znieść zło znika
i tylko ich miłość zostaje

na koniec mojej historii
przestrogę kochankom umieszcze
nie rezygnujcie z miłości
... bo my się kochamy wciąż jeszcze...

autor

gemin_

Napisany: 2005-02-04 Dodano: 2009-12-19 22:44:07

Ten wiersz przeczytano 352 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie