Sen

Nie wiem czy kiedyś Cię znajdę
Wzburzone morze wzrok przesłania
Wiatr wieje i łódź z kursu odgania
Wokół pełno marności
Nic tylko fala za falą uderza
Huragan zebrawszy sie z deszczem pełną mocą
Z impetem i przemocą, z siłą niezmierzoną
Wciąż napiera na łajbę...
Do domu daleko, do Ciebie daleko
Ale blisko do śmierci, której nie uciekł nikt...
Potężny wir wchłania łódź
A ludzie panikują, a ludzie uciekają
Nie zamierzają bronić się
Nie zamierzają stawić czoła zagrożeniu
Nadciąga ostatnia godzina
Nadciąga kataklizm, którego nie sposób minąć
A ludzie na opak po omacku uciekają
Ale gdzie?
Ucieczki nie ma przed tym co nieuniknione
Przed losem nie uciekniesz...
Huk,skowyt, krzyk i płacz...
Trzask prask, jedno uderzenie za drugim...
Coś się łamie,piszczy i trzeszczy...
Tonę, ale resztki wiary unoszą mnie
Tonę, inni ze mną toną też
Statek powoli zanurza się
Widzę to, ale zrobić nie mogę nic
Patrzę, ale powoli i mnie czeluść zabiera
Wyciągam do góry rękę i resztkami sił
Całą mocą swoją staram sie wydobyć na górę
By móc powietrza zaczerpnąć...
Lecz...nie taki los mi pisany jest...
Bezdech, powietrza brak
Płuca pokryła woda, a ja coraz bliżej dna..
Wciąż jednak oczy otwarte mam i Cię widzę...
Wyciągasz z góry ku mnie rękę
Łapię Cię i coś mnie ku górze pcha...
Gdy oczy otwieram...
Jesteś przy mnie i mnie tulisz...
Głaszczesz po głowie i pocieszasz ze to tylko sen...

autor

Rafal84

Napisany: 2007-08-15 Dodano: 2007-08-16 10:57:23

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie