Sen o miłości

Dla wszystkich, którzy nie boją sie kochać..

Tak błogo złożyć głowę na Twoich kolanach,
Kochanko moja.-
W świetliste słońca promienie ubrana,
Gdy wokół ziemia długie cienie kładzie,
Mlecz żółty parasol chowa,
Młoda łania bezpiecznie zasypia w swym stadzie.

Wtedy sen spuści na moje powieki
Lekkie, drgające ciszy woale.
Ty wpleciesz pomiędzy strudzone myśli
Marzeń niezwykłych złociste korale.
Palcami Twej dłoni, ciepłymi wargami,
Otworzysz mi serce i Twymi oczami
Spojrzę..

W nabrzmiałą tajemnic zagadkę miłości,
Studnię głęboką ,wypełnioną oceanem ludzkich przypadłości,
Które zwą uczuciem.
A na dnie woda, nieporuszona, jak luster powierzchnia srebrzysta,
Taka jest ta tafla, milcząca, stateczna, magicznie przejrzysta..

I zadziwiony zapachem, kubek do ust swych przyłożę
Skosztuję uczucia ze studni,
Pewny, że miód tam odnajdę i to, że..
Miłość najsłodsza ze wszystkich trunków,
Bo czyż jest coś słodszego od długich pocałunków?

Lecz zmysły me wcale się nie pogodziły,
Oczy widziały nektar złoty,
Usta cierpki napój piły.

Bo w każdym słowie ‘kocham’ jest kropla radości,
Szczypta smutku, łyżeczka nadziei,
A reszta, to wszystko są wątpliwości.

I lęk śmiertelny, że każdy odchodzi..
Czy kochać więc warto,
Gdy człowiek, to tylko przechodzień?

A ziemia, to tylko przystanek?..

Gdy pytam, słyszę:
‘Zbudź się mój miły. Już jest poranek.

autor

Rutka

Napisany: 2006-05-17 Dodano: 2007-01-27 23:33:06

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie