Sen miłości.
Ten wiersz jest naszej przyjaciółki, Oli. Podrawiamy gorąco i przepraszamy za długą nieobecność.
Wiatry zwiały
ten kwiat biały
z pachnącej jabłoni
we mgle bladej stoją sady
i słowik nie dzwoni...
Później, wcześniej
sen się prześni
i kochać przestanę...
- pod powieką
łzy mnie pieką
łzy niewypłakane...
Dużo harno Olu ;)
autor
Bliźniaczki
Dodano: 2007-01-08 13:25:56
Ten wiersz przeczytano 530 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.