Senny surrealizm

Znowu zakradłeś się
przez dziurkę od klucza
mojego sennego umysłu

wyzwolonego od codziennych zmartwień
na kilka nocnych godzin


Dziś
byłeś wielkim herosem
toczyłeś krwawy pojedynek
z kosmitami
atakującymi bezbronną Ziemię

Jako jedna z nielicznych
wierzyłam w Twoją wygraną

zdzierałam sobie
struny dźwiękowe
serca

zagrzewałam do walki
deklamując
najmilsze na świecie imię

Zwyciężyłeś
i uciekłeś mi
w senny niebyt


Potrafiłam latać

nie rozkoszowałam się
tym uczuciem

nie byłam wolna

związana na wieczność
niewidzialna nicią
nieczułego przeznaczenia
Z Tobą

Mogłam bezkarnie zaglądać
na 11 piętro Twojego życia

z sercem przylepionym do szyby
wykuwałam w duszy
kolaż
z Twoich wizerunków

Widziałam
cudny uśmiech zadowolenia
w Twoich orzechowych oczach

nie dla mnie

Próbowałam odejść z godnością
pod pachą

uzależnienie od Ciebie
było silniejsze

na kolanach

umysł rozdrapuje
przyschnięte rany
naszego szczęścia

Nawet we śnie
nie chcesz być mój

naprawdę miałam taki sen...

autor

Beti666

Dodano: 2009-05-15 11:42:30

Ten wiersz przeczytano 775 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Monolog Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie