Serce krojone na krzyż

Dla Uśmiechu Brązookiej Miłości Mego Życia.

Przychylić nieba, jak to ładnie pomyślane.
Od niebieskiego, po to ciemne, jak atrament.
Na jednym Słońce malowane szczerym śmiechem,
na drugim akt podstemplowany moim grzechem.

Pokroić serce - jakież to jest wyjątkowe!
By zmieścić miłość - z samotnego cztery nowe.
Na każdy nastrój jedna ćwiartka serc, co z serca -
Smutek, Czułość, Melancholik i Szyderca.

Pomieszczą stany wyjątkowe siwej skroni,
tobie poddanej, co jak kot ulega dłoni.
Czasami Smutek ci zabije, kiedy milczysz,
a Melancholik w rytm ubierze skowyt wilczy.

Czułość, wystuka (na włos srebrny) swe vivace,
kiedy nad czasem się zamyślisz i zapłaczesz.
Gdy wygra żal, że nie ma barw, co na kobiercach,
wtedy do życia da ci znak miły Szyderca.

Cztery serca mam dla ciebie tak, jak jedno.
Pokroiłem i trafiłem w samo sedno.
I nie ważne czyś jest w smutku, czy w radości,
zawsze któreś zagra czule dla miłości.

autor

Cezary Krzysztof Morświn

Napisany: 2013-12-16 Dodano: 2016-12-16 15:20:19

Ten wiersz przeczytano 832 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Monolog Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie