Serce Poety
Anioły snują piosnkę na górze,
Poezja maskuje świat zawiłości,
Bez serca na kamiennym murze,
Nie wart jam miłości bez wzajemności,
Nimfy w złocistej jaskrawej szacie,
Ocean łez zatapia poetów serca,
Pustka rozstąpią w miodowej chacie,
Poduszka kuję choć rana niewielka,
Nie wart Tyś ani Ja Tego miłosierdzia,
Wicher zawiruje głębie na dnie rzeki,
Skarb w mym sercu to jest twierdza,
Zdobyć go nikt nie zdoła przez wieki
autor
marcin-ademar
Dodano: 2009-08-07 15:57:40
Ten wiersz przeczytano 698 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
podoba mi się twój wiersz
2 zwrotka 3 wers - zlikwiduj ogonki, albo zmień sens
innych wyrazów, ponieważ teraz brzmi źle/ gdyby było
"puszkąąąą i poduszkąąąąą/ to byłoby poprawnie, a
tak to ??????
Piękny wiersz, świetne metafory.
Ale mam kilka małych uwag ;)
- 'Poezja maskuje świat zawiłości' -> nie powinno być
'świata'?
- 'Pustka rozstąpią w miodowej chacie' -> 'pustka
rozstąpią'? nielogiczne
- 'Poduszka kluję' -> powinno być 'poduszka kłuje'
ewentualnie 'poduszką kłuję'
- 'Skarb w mym sercu to jest twierdza' -> gdybyś dodał
słówko 'ta' (skarb w mym sercu to jest ta twierdza')
byłoby rytmiczniej; tak samo wers drugi drugiej
zwrotki, psuje trochę melodyjność całości
Ogólnie debiut udany, pozdrawiam :)
zamysliłam sie przy twoim wierszu...ładnie napisany
mimo smutku...pozdrawiam