Serce(a)
We fraku, co łat ma
już ponad czterdzieści,
mieszka pocerowane
ludzkie serce.
Czasem, ludzkim zwyczajem,
zatęskni nieśmiało jeszcze
żółtym liściem na wietrze
i jesiennym deszczem.
Czasem westchnie króciutko
marzeń czystym powietrzem
trochę jakby zdziwione,
że oddycha wciąż jeszcze.
We fraku, co łat ma
już ponad czterdzieści,
zamieszkać może nie tylko moje
ale i Twoje serce.
autor
bossmat
Dodano: 2006-03-01 10:34:09
Ten wiersz przeczytano 464 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.