Sestyna późnonocna

Północ, a ja znowu czuję przypływ weny,
spać trzeba, więc oczy zamykam, chcę marzyć,
a ona mi szepce - napisz villanellę,
albo jakiś sonet, skończysz świtem bladym.
Już temat podsuwa, pierwsze słowa, wersy...
Wyskakuję z łóżka, to się kiedyś zemści!

Wychodzę na balkon, słyszę, sąsiad zemści,
pośród "kur w Warszawie" niknie ckliwość weny,
ciemna strona miasta pakuje się w wersy.
O słodkim liryku możecie "po" marzyć.
Lecz nie nazywajcie tego wiersza bladym!
Chciałam pod księżycem spisać villanellę.

Co z czytelnikami? Każdy villanellę
chciałby na śniadanie. Sestyna się zemści!
Krytycy orzekną - z pojęciem tak bladym
lepiej lep pierogi, nie fatyguj weny!
Tomiku nie wydasz! (Nie śmiem nawet marzyć).
Powinna być kara za tak durne wersy!

Zero romantyzmu, może jutro... W wersy
wplotę dwa motylki, spłodzą villanellę.
Ludzie będą czytać i wzdychać i marzyć,
to będzie wiersz pierwszy, który się nie zemści,
wielka satysfakcja, pokłony dla weny...
Napiję się kawy. W świetle trupiobladym

starej jarzeniówki każdy zda się bladym.
Na dnie filiżanki widzę nowe wersy,
już wiem jaką kawę kupować dla weny,
może zaprzestanie truć o villanellę.
Sąsiad chyba zasnął, cisza, nikt nie zemści,
Trzecia. Mam część wiersza. Dobrego? Pomarzyć

można o sukcesie... Zabrońcie mi marzyć!
Kim właściwie jestem? Gniotorobem bladym,
piszę właśnie po to, byście mogli zemścić,
że jak kit wciąż wciskam nic nie warte wersy.
Ja też chcę poczytać! Dajcie villanellę!
Czasami mam dosyć mojej dziwnej weny.

Świt, odejście weny, teraz mogę marzyć.
We śnie villanellę piszę z licem bladym,
przesłodzone wersy... Krzyk. Znów sąsiad zemści.

autor

Turkusowa Anna

Napisany: 2015-06-14 Dodano: 2015-06-14 10:09:58

Ten wiersz przeczytano 2042 razy

Oddanych głosów: 49

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie