Sianokosy

Kładą się rajgrasy, kupkówki, wiechliny,
kostrzewy, mlecze i osty porowate
i wszelkie lucerny, obie koniczyny,
często chabry, maki, inne polne kwiaty.

A kośnik szeroko dziś nogi rozstawia,
chyli się pod kątem swojej ostrej kosy,
i wszelkie uchyłki ponownie poprawia,
a tuż za kośnikiem ścielą się pokosy.

Kosa już od świtu stoi wyklepana,
osełka w kieszeni, ją też w pole niosą.
Najlepiej tą czynność zacząć wcześnie z rana
i jak inni radzą zacząć kośbę "z rosą".

Zbliża się południe, słońce mocno grzeje,
pora na posiłek i klepanie kosy.
Kośnikowi pot po plecach już się leje,
spod czapki zwisają jego mokre włosy.

Dziś skoszoną trawą pachną okolice,
schnie omdlała trawa, wiaterek powiewa,
ptactwo spod pokosów wyciąga dżdżownice
a potem obsiada tu pobliskie drzewa.

To tylko wspomnienia, wieś się odmieniła.
Na każdym podwórzu wielki traktor puka.
Wszelka maszyneria cepy, kosy zastąpiła,
rolnik poznał wiedzę i wie czego szukać.

Kosiarki, belery, kombajny, zestawy
stoją na podwórzach czekają na pracę.
Nie ma kop na łąkach, dziś belują trawy.
Podkowa, sierp, kosa to są dekoracje.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2017-06-20 Dodano: 2017-06-20 15:09:36

Ten wiersz przeczytano 1763 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie